#37 Reakcja gif B.A.P, kiedy na obiad jest coś, czego nie lubi

Cześć! 
Jak widać, pomimo niechęci udało mi się w sobie zebrać i skończyłam niedawno pisać tą oto reakcje. Dziękuję za wsparcie pod ostatnim postem <3 Szczególne podziękowania należą się tutaj Lavender Tae. Czuj się wyróżniona xD

Reakcja gif B.A.P, kiedy na obiad jest coś, czego nie lubi 

Dedykowane: Syuruu 



DAEHYUN
Od rana padał deszcz. Pogoda sprawiała, że nikomu nic się nie chciało. Godziny w pracy się dłużyły. Ciemne chmury przysłaniały dopływ światła dziennego. W domach pomimo, że była godzina piętnasta, świecono żarówki. Człowiek był przymulony i nie miał na nic ochoty.

Daehyun wchodząc do domu był naprawdę zmęczony. Choć nie wysiłkiem fizycznym, to czuł się jakby pracował przez osiem godzin w jakieś kopalni. Wchodząc do kuchni miał zamiar tylko łyknąć kolejną tabletkę, która miałaby mu pomóc w walce z bólem głowy i położyć się spać. Jednak widząc zastawiony stół i naszykowaną dla niego porcje, nie mógł nic innego zrobić, jak tylko zasiąść do stołu.

- Nie jestem głodny. - mruknął pod nosem widząc zupę, za którą nie przepadał.

Jego wzrok z talerza powędrował na ciebie. Kroiłaś cebulę, którą miałaś zamiar podsmażyć na patelni. W pewnym momencie wasze spojrzenia się spotkały.

- Co się tak patrzysz? Jedz. - nakazałaś mu z surowym wyrazem twarzy.

Wokalista domyślił się, że nie masz humoru i lepiej cie nie drażnić.

- I co ja mam z tym zrobić? - spytał sam siebie przygryzając wargę.

JONGUP
Po służbowym spotkaniu, które ciągnęło się niemiłosiernie, chłopak mógł wsiąść do samochodu i pojechać do Ciebie, gdzie był zaproszony na obiad. Przez całą drogę zastanawiał się co pysznego przygotowałaś. Jego wyobraźnia z każdym kolejnym pomysłem sprawiała, że czuł się jeszcze bardziej głodny. Na szczęście już parkował pod blokiem, a następnie wspinał się na czwarte piętro średniej wielkości bloku.

- Jestem! - krzyknął zziajany naciskając dzwonek do drzwi. Długo nie musiał czekać aż drzwi się otworzą.

- Mogłeś po prostu wejść. - powiedziałaś ciągnąc tancerza za rękaw, prosto do kuchni. On posłał ci uśmiech i szedł za tobą. Następnie grzecznie usiadł we wskazanym miejscu.

- Tak się głowiłam co zrobić do jedzenia. Ale uznałam, że zrobię to, co umiem najlepiej. - powiedziałaś szczerze stawiając przed nim spaghetti.

Wokalista widząc przyrządzoną potrawę nieco spochmurniał, co zauważyłaś od razu.

- Coś nie tak? - spytałaś pełna obaw.

- Nie. - powiedział z powagą. - Po prostu za dziecka nigdy nie lubiłem tego. Ale każdy ma swój sposób na przyrządzanie potraw, więc chętnie spróbuję. - stwierdził uśmiechając się na koniec.

HIMCHAN
Wokalista jak na szpilkach siedział na krześle w jadalni. Nie wiedział czego ma się spodziewać. Wiedział, że gotowanie jest twoją piętą Achillesową. I chociaż nie raz się starałaś, jak mogłaś, nie wychodziło tak, jak chciałaś.

Himchan westchnął widząc, jak wchodzisz z talerzem, na którym widniał placek ziemniaczany z warzywami.

- Może nie będzie aż tak źle. - pomyślał uśmiechając się delikatnie.

Wziął widelec w dłoń i spróbował trochę. Tyle wystarczyło, żeby zakazał ci gotować przez kolejne pięć lat, jednak powstrzymał się od takiej uwagi powiedzenia na głos.

- Ty nie jesz? - zapytał, gdy siedząc przy stole piłaś tylko wodę.

- Zaraz sobie przyniosę. - powiedziałaś udając się w zupełnie inną stronę niż była kuchnia.

- Kuchnia jest w to twoje drugie lewo! - krzyknął za tobą.

- Musze skorzystać z toalety. - odkrzyknęłaś zamykając drzwi na klucz.

Raper postanowił wykorzystać sytuacje. Wziął talerz z ledwo tkniętym plackiem i ruszył do kuchni. Znalazł odpowiednią szafkę z koszem i wyrzucił posiłek. Zadowolony z siebie wrócił na miejsce w momencie, gdy przekręcałaś klucz w drzwiach. Weszłaś do jadalni i zostałaś chłopaka "jedzącego" ostatni kęs.

- Już zjadłeś? - spytałaś zdziwiona. - Musiało ci smakować. Co powiesz na dokładkę? Przyniosę więcej! - powiedziałaś z entuzjazmem, którego nie podzielał blondyn.

- Masz tego więcej? - spytał zawiedziony.

YONGGUK
Chłopak siedział w pokoju przeglądając rachunki bankowe. Coś mu się nie zgadzało i musiał dojść do tego. Wolał być porządnym człowiekiem i wszystko opłacać tak, jak trzeba.

Licząc po raz kolejny, opłaty za pomocą kalkulatora, odetchnął z ulgą widząc, jak powoli nakreśla mu się cała sytuacja. Po chwili oprócz ulgi poczuł coś jeszcze. Był to piękny zapach dochodzący z kuchni. Raper starał się zgadnąć, jaką potrawę przygotowujesz, ale nie był w stanie.

Widząc, jak jego myśli wędrują wokół nadchodzącego obiadu, pozostawił dokumenty i ruszył do pomieszczenia w którym się krzątałaś. Widząc cie przy kuchence gazowej, podszedł do ciebie przytulając się do twoich pleców.

- Co pysznego robisz? - spytał szepcząc ci do ucha.

- To co widać, Frikadelle.

- Kotlety. - powiedział zadowolony z siebie patrząc na patelnię, jednak po chwili jego uśmiech zniknął przypominając sobie. - Ale one nie są wieprzowe?

- A jakie miałyby być?

Bang odsunął się od ciebie będąc naprawdę poważnym.

- Nie jadam takich.

- Moje zjesz. Musisz chociaż trochę spróbować.

- Nie lubię. - powiedział stanowczo na co przewróciłaś oczami. Następnie ściagnęłaś patelnie z gazu. Kątem oka spojrzałaś na chłopaka, który nagle umilkł grzebiąc coś w telefonie. Postanowiłaś dyskretnie sprawdzić czym się zajął. Zajrzałaś mu przez ramię i zobaczyłaś jak zamawia jedzenie na popularnej aplikacji.

- Kebab? Poważnie? Gardzisz moimi kotletami? - spytałaś widząc wybór ukochanego.

- Tylko żartowałem. - odpowiedział próbując rozładować napiętą atmosferę swoim śmiechem.

ZELO
- Znowu kuchnia polska. Co tym razem? Pierogi? Bigos? A może flaczki? - zastanawiał się raper bawiąc się sztućcami.

Jak się okazało długo nie musiał czekać by znać odpowiedź. Po paru minutach weszłaś do jadalni z talerzem flaków. I chociaż na twojej buzi widniał uśmiech, Zelo nie mógł się na to zdobyć. Było widać, że nie jest zadowolony z twojego wyboru, ale nie umiał wytłumaczyć ci, że nie przepada za polskim jedzeniem, przez co musiał cierpieć codzienne katusze.

- Smacznego. - powiedziałaś z uśmiechem i wyszłaś po coś jeszcze do kuchni mijając się w drzwiach z psem.

- Ciężkie życie. - skomentował Junhong widząc swojego pupila, który podsunął mu pewien pomysł. - Ciągle tylko jesz suchą karmę, a ja polskie jedzenie. Myślę, że masz większą ochotę na te flaki niż ja. Nasza _____ bardzo napracowała się robiąc to, więc nie może się zmarnować. Zjedz ze smakiem piesku. - mówił oddając psu obiad.

YOUNGJAE
Widząc na stole po raz kolejny coś, czego nie lubi, musiał ugryźć się w język, żeby nie powiedzieć na twój temat czegoś, czego mógłby później długo żałować. Jednak jako człowiek mający swoje potrzeby, musiał jeść, żeby normalnie funkcjonować. Ale co zrobić w sytuacji, gdy jest co jeść tylko się tego nie lubi? Wokalista zawsze miał pełno pomysłów, więc i teraz znalazł się. Pośpiesznie wstał z krzesła kierując się do przedpokoju.

- A ty gdzie? - spytałaś widząc, jak ubiera buty i kurtkę.

- Idę na obiad do mamusi. - odpowiedział spokojnie. - Czego się mogłaś spodziewać robiąc taki obiad? Przecież dobrze wiesz, że tego nie lubię.

- Jeśli teraz wyjdziesz, nie będziesz miał po co wracać. - zagroziłaś, przez co chłopakowi, aż usta się otworzyły ze zdziwienia. Nie miał pojęcia, że taka zwykła rzecz, jak posiłek zdenerwuje cie do tego stopnia, że zaczniesz mu grozić.